Μετά από ομολογουμένως αρκετό καιρό οι Linkin Park έκαναν το Comeback τους μ’ ένα album που το κοινό δεν περίμενε. Ενώ είχαν γίνει δηλώσεις από τον Mike Shinoda ότι θα κυμανθούν σε πιο αυθεντικούς ήχους, το αποτέλεσμα δεν ήταν ένα ανανεωμένο hybrid theory. Κάθε άλλο. Στηριζόμενοι σε μεγαλύτερο βαθμό στην ηλεκτρονική πλευρά του ήχου τους βρίθουν από καινούργιες ιδέες. Έτσι έχουμε ένα Cd που το χαρακτηρίζουν αμέτρητες πινελιές που πάνε τη μελωδία παραπέρα. Αυτό βέβαια έχει υπέρ και κατά. Πολλοί fans εκνευρίστηκαν αφάνταστα από το πρώτα τους κιόλας τραγούδι που προβλήθηκε. Οι L.P. έχουν εγκαταλείψει την ιδέα της new metal με την οποία είχαν ξεκινήσει, υιοθετώντας περισσότερο progressive και ατμοσφαιρικά στοιχεία. Ναι, δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Μετά από ένα διάλειμμα, προσωπικά albums και συνεργασίες, αποφάσισαν να διαφοροποιήσουν επιπρόσθετα το μουσικό τους taste. Κάτι που προσέλκυσε νέο κοινό, όχι απ’ ότι φαίνεται μικρών ηλικιών. Παραγωγός είναι για ακόμη μια φορά ο γνωστός και μη εξαιρεταίος Rick Rubin, ενώ σημαντικό κρίνεται να προσθέσουμε πως ο δίσκος δίνει μια αίσθηση συνέχειας, περιέχοντας κομμάτια skit (θυμάστε το “The Wall” των Floyd;) Προσωπικά η πρώτη ακρόαση δε με ενθουσίασε, όμως μετά από υπομονή με βάλανε στο κλίμα τους. Είναι όμορφο μουσικό δημιούργημα, αλλά πιστεύω όχι για mainstream ακροατές. Το προτείνω αν και σε playlist ποτέ δεν το αναμιγνύω με παλιότερα tracks. Στην αγορά κυκλοφορεί και το deluxe edition με making of και video clip.
Σημείωση: Μην βάζετε keywords στο πεδίο για το όνομα καθώς επίσης και links προς άσχετες ιστοσελίδες με τη θεματολογία του άρθρου. Οι διαχειριστές του ifeed θα μαρκάρουν αυτόματα αυτά τα σχόλια ως spam!
Είμαι fan των Linkin Park και το νέο τους άλμπουμ μου άρεσε! Σίγουρα έχασαν κάποιους από τους θαυμαστές τους με αυτή τη στροφή που έκαναν, αλλά κέρδισαν ακόμη περισσότερους! Καλό είναι που άλλαξαν στυλ και έφεραν κάτι καινούριο.
Πολύ ωραίο άρθρο!
Σκέφτομαι να το αγοράσω το cd…